14 września 2017 r. w Oleskim Muzeum Regionalnym została otwarta nowa wystawa pt. „77xOsiecka”. Ekspozycja ta jest własnością Muzeum Polskiej Piosenki w Opolu i została zorganizowana 2013 r. dla upamiętnienia 77 urodzin Agnieszki Osieckiej-poetki i autorki tekstów piosenek. Wystawa prezentuje najpiękniejsze wiersze poetki wykonywane przez czołowych polskich aktorów, piosenkarzy, dziennikarzy i osobowości telewizyjne: Grażynę Barszczewską, Krystynę Jandę, Magdę Umer, Marylę Rodowicz Olgę Bończyk, Krystynę Czubównę, Izę Kunę, Katarzynę Kwiatkowską, Annę Nehrebecką, Dorotę Stalińską, Magdalenę Stużyńską, Krystynę Tkacz, Martynę Wojciechowską, Macieja Damięckiego, Arkadiusza Janiczka, Cezarego Kosińskiego, Piotra Machalicę, Wojciecha Solarza, Janusza Szroma, Adama Woronowicza, Krzysztofa Ziemca, Grzegorza Miecugowa, Artura Barcisza, Edytę Junngowską, Macieja Orłosia, Tomasza Raczka, Agatę i Daniela Passent. W tym gronie znaleźli się także aktorzy Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu – Aleksandra Cwen, Grażyna Misiorowska, Judyta Paradzińska, Mirosław Bednarek, Maciej Namysło i Leszek Malec. Każda z czytających osób została sfotografowana podczas rejestrowania dźwięku. Nagrania wraz ze zdjęciami można odsłuchać i obejrzeć dzięki specjalnie zaprojektowanym tablicom, na których zamontowane są urządzenia mp3 wraz ze słuchawkami. Wystawa składa się z 24 plansz z których każda zawiera cztery portrety artystów recytujących utwory Osieckiej. Autorem zdjęć i nagrań jest Przemek Gorlas.
Agnieszka Osiecka urodzona 9 października 1936 r. w Warszawie była polską poetką, autorką tekstów piosenek, pisarką, reżyserem teatralnym, telewizyjnym i dziennikarką. Matka poetki, Maria Osiecka z domu Sztechman, była córką Wołoszki i Serba, ojciec, Wiktor Osiecki, urodzony w Belgradzie uważał się za obywatela Monarchii Austro- Węgierskiej. Był cenionym pianistą podróżującym po Europie. Po I wojnie św. matka poetki prowadziła salony literackie w kawiarni Ziemiańskiej i Sztuka i Moda. Po urodzeniu się Agnieszki Osieccy zamieszkali w Zakopanem pracując w kawiarni Watra. Tuż przed wybuchem II wojny św. powrócili do Warszawy. W czasie okupacji prowadzili lokal Watra w Warszawie. Przeżyli powstanie warszawskie chroniąc się w piwnicach, a po jego zakończeniu znaleźli się w obozie przejściowym w Pruszkowie i zostali wywiezieni na roboty do Austrii. Wojenny pobyt w obozie w St. Pölten Agnieszka Osiecka wspominała jak piękne wakacje – tam beztrosko bawiła się z rówieśnikami (z różnych krajów), zaczęła obserwować ptaki na niebie, które przestało być groźne, bo nie nadlatywały stamtąd wojenne samoloty. W 1945 r. Osieccy powrócili do Warszawy. W l. 1948-1952 Agnieszka uczęszczała do żeńskiego liceum im. Marii Skłodowskiej-Curie na Saskiej Kępie, którego absolwentkami były także Olga Lipińska i Magdalena Zawadzka. Agnieszka była pod silnym wpływem ojca-apolitycznego „bezpaństwowca”. Matkę uważała za osobę słabą, niespełnioną, zbyt podporządkowaną innym. Ojciec (którego polszczyzna wciąż nie była idealna) starał się, aby córka myślała samodzielnie, była osobą nieskrępowaną i niezdeterminowaną historią, epoką lub chwilowymi okolicznościami. Do roku 1949 była pod wpływem konserwatywnej „paczki” z Saskiej Kępy, potem stała się aktywistką licealnego koła ZMP. Popadała jednak w konflikty z powodu bezkompromisowych wypowiedzi i zachowań, np. braku dyscypliny w czasie głosowania nad rezolucją ZMP. W latach 1950–1952 ta aktywność i odmowa uczęszczania na lekcje religii spowodowały, że zraziły się do niej szkolne koleżanki i koledzy z Liceum im. Kołłątaja. Oparcie znalazła w sekcji pływackiej Centralnego Wojskowego Klubu Sportowego, której członkowie deklarowali wierność zetempowskim ideałom. Nazywała ich „nowymi ludźmi”, którzy autentycznie wierzyli w obiecywane przez partię lepsze jutro, których nie krępowały „mieszczańskie przesądy”. W latach 1952–1956 studiowała na Wydziale Dziennikarskim Uniwersytetu Warszawskiego a w latach 1957–1962 na Wydziale Reżyserii Filmowej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej w Łodzi. W latach 1954–1972 związana była ze Studenckim Teatrem Satyryków; była członkiem rady artystycznej tego teatru i tam także debiutowała jako autorka tekstów piosenek; napisała ich dla tej sceny 166. Publikowała swoje teksty w „Głosie Wybrzeża”, „Nowej Kulturze”, „Sztandarze młodych”, „Po prostu”, „Literaturze”, „Kulturze” i „Polsce”. Była członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Przez 7 lat prowadziła w Polskim Radiu Radiowe Studio Piosenki, które wydało ponad 500 piosenek i pozwoliło na wypromowanie wielu wielkich gwiazd polskiej estrady. W l. 1994-96 współpracowała z Teatrem Atelier w Sopocie, dla którego napisała ostatnie sztuki i songi, uznane przez krytykę za najdoskonalsze w całym jej dorobku artystycznym. Od 1997 r. jest patronką tego teatru. Co roku odbywają się w nim półfinałowe koncerty konkursu na interpretację piosenek Agnieszki Osieckiej pod nazwą Pamiętajmy o Osieckiej. Prócz tego jej imieniem nazwano Studio Programu III Polskiego Radia. Zmarła 7 marca 1997 r. wskutek choroby nowotworowej, pochowana została na warszawskich Powązkach. Dorobkiem Agnieszki Osieckiej zajmuje się założona przez córkę poetki Agatę Passent Fundacja Okularnicy. Wydała 10-tomowy Wielki śpiewnik Agnieszki Osieckiej. W 1997r. na Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu Magda Umer przedstawiła wyreżyserowany przez siebie koncert-spektakl Zielono mi, składający się z piosenek Agnieszki Osieckiej, w którym wystąpiły gwiazdy polskiej estrady muzycznej.
W 1979 r. Osiecka otrzymała Złoty Krzyż Zasługi, w 1997 r. została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Agnieszka Osiecka napisała około 2000 piosenek wydanych m.in. w tomach:
- Kolory (1963)
- Wyszłam i nie wróciłam (1969)
- Listy śpiewające (1971)
- Sztuczny miód (1977)
- Żywa reklama (1985)
- Śpiewające piaski (1989)
- Opisanie szopki (1991)
Na otwarcie tej interesującej wystawy przybyli licznie mieszkańcy Olesna. Swoją obecnością wernisaż uświetnili: burmistrz Olesna Sylwester Lewicki, wiceburmistrz Jerzy Chęciński, naczelnik Wydziału Edukacji, Kultury i Sportu Starostwa Powiatowego Renata Płaczek -Zielonka i zastępca naczelnika Bogusława Szychowska, ks. prałat Zbigniew Donarski, dyrektor MDK Ernest Hober, dyrektor PSP nr 3 Grażyna Lipińska, dyrektor PSP nr 2 Jerzy Jeziorowski, kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej Marlena Szulc, dyrektor Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie Elżbieta Hadaś, dyrektor Środowiskowego Domu Samopomocy Społecznej w Sowczycach Katarzyna Balcerzak, były dyrektor muzeum w Oleśnie, członek Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Numizmatycznego Wojciech Łonak, młodzież z ZS z p. Gabrielą Kansik, uczniowie ZSEiO z p. Jolantą Piślą- Skonieczną oraz lokalne media (Olesno TV, Oleski Telegraf-Roch Antkowiak i Fotografika Dedyk). Wystawę będzie można posłuchać i obejrzeć do 13 października 2017 r. ZAPRASZAMY.
Ewa Cichoń
