LI Spotkanie Muzealne o Elżbiecie Barszczewskiej i Marii Dąbrowskiej

Igor Strojecki opowiada o Elżbiecie Barszczewskiej

Igor Strojecki opowiada o Elżbiecie Barszczewskiej

Pamiątki po wybitnej aktorce i pamiętniki Marii Dąbrowskej

Pamiątki po wybitnej aktorce i pamiętniki Marii Dąbrowskej

          29 października 2024 r.  ponownie gościliśmy w Oleśnie p. Igora Strojeckiego, który podczas otwarcia wystawy o dawnym i współczesnym Uzbekistanie  w miejscowym muzeum w dniu 12 września br. wygłosił fascynującą  prelekcję o swoim wybitnym pradziadku. Był nim Leon Barszczewski- odkrywca, badacz, podróżnik oraz fotografik.  Bogata, orientalna i barwna  ekspozycja o Uzbekistanie  cieszyła się dużą popularnością, bo  obejrzało ją  ok. 750 osób. W dniu 29 października br. podczas  finisażu tej wystawy p. Igor Stojecki w ramach LI Spotkania Muzealnego: „Z pamiętnika aktorki i pisarki czyli o Elżbiecie Barszczewskiej i Marii Dąbrowskiej” zaprezentował  inną wybitną postać z którą jest spokrewniony, mianowicie wybitną polską przedwojenną i powojenną aktorkę Elżbietę Barszczewską, która w tym roku obchodziłaby  swoje 111 urodziny.

Czytaj dalej

Śladami polskiego Indiana Jonsa

Leon Barszczewski Zdjęcie ze zbiorów Igora Strojeckiego

Leon Barszczewski.Zdjęcie ze zbiorów Igora Strojeckiego

Prelekcja Igora Strojeckiego o Uzbekistanie

Prelekcja Igora Strojeckiego o Uzbekistanie

Uzbecka młoda para na zdjęciu Igora Strojeckiego

Uzbecka młoda para na zdjęciu Igora Strojeckiego

Dyrektor muzeum w Oleśnie wita uczestników L Czwartkowego Spotkania Muzealnego

Dyrektor muzeum w Oleśnie wita uczestników L Czwartkowego Spotkania Muzealnego

W dniu 12 września br. podczas L Czwartkowego Spotkania Muzealnego mieszkańcy Olesna poznali  fascynujący kraj, położony w sercu Azji, na dawnym Jedwabnym Szlaku, z bogatą historią, tradycją koczowniczą, mozaiką etniczną oraz strukturą rodowo-plemienną, zachwycający oryginalną architekturą, kulturą, obyczajami,  z dominującym Islamem sunnickim oraz  zachowanymi elementami  dawnych wierzeń, co odzwierciedla się w lokalnych praktykach i tradycjach. Do tego mało znany przez turystów z Polski. Ten nieznany, zaginiony, egzotyczny  świat niemal jak z baśni  tysiąca i jednej nocy odkrył w XIX w. Polak -Leon Barszczewski.

Czytaj dalej

Dni Architektury Drewnianej w kościele św. Anny w Oleśnie-Pomniku Historii

W dniu 24 sierpnia 2024 r. miało miejsce zwiedzanie wyjątkowego drewnianego kościoła św. Anny w Oleśnie w ramach Dni Architektury Drewnianej.  Wydarzenie zorganizowało Oleskie Muzeum Regionalne i  Parafia  Bożego Ciała w Oleśnie pod patronatem Narodowego Instytutu Dziedzictwa.

       W krajobrazie architektonicznym  Polski znaczące miejsce zajmuje historyczne budownictwo drewniane, stanowiące najbardziej rodzimy element naszego dziedzictwa kulturowego. Konstrukcje drewniane obecne były na polskich ziemiach od początku cywilizacji i aż do końca XIX stulecia wyraźnie dominowały   nad budowlami murowanymi. Spośród zachowanych zabytków historycznego budownictwa drewnianego najbardziej efektowną i elitarną grupę stanowią budowle sakralne, cechujące się wyjątkową starannością wykonania i zaawansowanymi rozwiązaniami technologicznymi. Do dziś zachowało się w naszym kraju blisko 1730 drewnianych świątyń, należących do Kościoła Rzymskokatolickiego, Greckokatolickiego, Cerkwi Prawosławnej, Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego oraz Muzułmańskich Gmin Wyznaniowych. Żaden rejon Polski  nie może szczycić się tylu drewnianymi obiektami kultu, co dwie sąsiadujące ze sobą krainy geograficzno-historyczne – Małopolska i Śląsk.   Do naszych czasów na historycznym Górnym Śląsku zachowało się 126 takich sakralnych obiektów.  W tej koronie polskich kościołów drewnianych osadzono także  szlachetny  klejnot  wyrosły wśród lasów gęsto okalających Olesno.  Jest nim pątniczy kościół św. Anny, leżący na Szlaku Drewnianego Budownictwa Sakralnego łączącego Opole i Stare Olesno.  Stanowi on unikat w skali regionu i kraju ze  względu na wyrafinowaną     kreację architektoniczną – oryginalność planu i układu przestrzennego.   Kompozycja  pomieszczeń oraz rzut poziomy części dobudowanej do kościoła w XVII w. nie  znajduje analogii wśród zachowanych  drewnianych obiektów sztuki sakralnej nie tylko  na Śląsku, ale także  na innych obszarach Polski,  a nawet  Europy.  Układ   części centralnej kościoła interpretowany jako pięciopłatkowa róża jest symbolem heraldycznym i swoistą transpozycją na język architektoniczny herbu miasta Olesna, w którym widnieje połowa kwiatu róży. Nawiązuje  także do wielowarstwowej symboliki chrześcijańskiej i dawnej niemieckiej  nazwy Olesna- Rosenberg/Różana Góra, która pojawiła się w dokumentach na pocz. XIV w. Kościół ten wyróżnia się  teatralnością  programu architektonicznego, który przejawia się w jego unikatowym kształcie  złożonym  z trzech członów. Najstarsza, średniowieczna część stanowi   korzenie połączone jedenastometrowym przejściem – łodygą z pięcioma kaplicami- swoistymi płatkami tej  architektonicznej róży. Dlatego ta  świątynia określana jest  mianem „oleskiej róży zaklętej w drewno”, która jest  żywym  pomnikiem wiary, hojności  i estetycznej wrażliwości naszych przodków. Autentyczny,  nieprzekształcony w formie kościół pw. św. Anny stanowi dziś  pomnik  kultury, który przyciąga swoją osobliwością  dzięki nadzwyczajnemu układowi przestrzennemu. To miejsce w którym zatrzymał się czas, od wieków posiada szczególne znaczenie kulturowe. O jego architektonicznej kompozycji  pisały autorytety.

Czytaj dalej