Jest takie miejsce – „Dwójka” w Oleśnie
na mapie naszej wspólnej pamięci

choć nas wskazówki zegara gonią
Wciąć z nią jesteśmy bardzo  zrośnięci

 14 kwietnia 2016 r. odbyła się uroczystość upamiętniająca jubileusz 20-lecia  ZS Nr 2 w Oleśnie zorganizowana w ramach XXXI Czwartkowego Spotkania Muzealnego. Uroczystość swoją  obecnością zaszczycili: Burmistrz Olesna Sylwester Lewicki, przewodniczący Rady Miejskiej Henryk Kucharczyk, Sekretarz Gminy Bożena Matusiak, radni Rady Miejskiej,  starszy Wizytator Kuratorium Oświaty w Opolu Gabriela Misiaczek-Gruca, kierownik Wydziały Oświaty i radny Rady Powiatu Janusz Wojczyszyn, naczelnik Wydziału Edukacji przy Starostwie Powiatowym Renata Płaczek-Zielonka, dyrektor ZS Nr 2 Jerzy Jeziorowski,  były dyrektor ZS Nr 2  Zbigniew Męzik, przewodniczący Rady Rodziców Andrzej Krzywoń, ks. proboszcz Walter Lenart, dowódca Jednostki Ratowniczo-Gaśniczej Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej w Oleśnie bryg. Jarosław Zalewski, przewodniczący TSKN Klaudiusz Prochota, były przewodniczący TSKN Bernard Smolarek, dyrektor Miejskiego Domu Kultury Ernest Hober, dyrektorzy szkół i kierownicy jednostek organizacyjnych Gminy Olesno, sponsorzy – przedstawiciele firm i zakładów pracy. Tłumnie wypełnili salę  widowiskową MDK uczniowie,  nauczyciele, absolwenci,  rodzice i  mieszkańcy Olesna.

 Każdy jubileusz to wzniesienie w krajobrazie życia, które  kieruje wzrok w stronę przebytej drogi. Przebytej w ciągu 20 lat. Dzięki entuzjazmowi i zaangażowaniu ludzi twórczych, kreatywnych, poszukujących najlepszych rozwiązań w pracy z uczniami oraz otwartych i wrażliwych na ich potrzeby,  udało się  stworzyć oleską „Dwójkę”  taką, jaką widzimy dzisiaj – przyjazną, kolorową,  nowoczesną i innowacyjną.  Na uroczystości jubileuszowej nastąpił sentymentalny powrót do przeszłości, który był   znakomitą okazją do pokazania osiągnięć i sukcesów szkoły, ale także do uświadomienia tym, którzy uczą się w niej aktualnie, że to oni dziś tworzą jej historię, stając się  za nią odpowiedzialni,  zarówno dzisiaj, jak i w przyszłości jako jej absolwenci. Jubileusz ten był połączeniem tradycji z nowoczesnością, doświadczenia z młodością i wspomnienia z planami. Historię powstania szkoły zaprezentował jej pierwszy dyrektor Zbigniew Męzik. A historia to interesująca.

„Decyzję o budowie nowej szkoły podstawowej w Oleśnie podjęto już  w 1974 roku, z chwilą wprowadzania reformy systemu oświaty, zakładającej powstanie dziesięcioletniej szkoły podstawowej.  Doceniając wagę zagadnienia, władze oświatowe reprezentowane przez  Inspektora Oświaty i Wychowania  Gertrudę Smyk oraz władze miejskie reprezentowane przez Naczelnika Miasta i Gminy Józefa Izydorczyka wspólnie podjęły stosowne decyzje i niezwłocznie przystąpiono do konkretnych działań. Ustalono lokalizację obiektu przy ul. Marchlewskiego (obecnie Wielkie Przedmieście) i wykupiono grunty od dotychczasowych właścicieli, Państwa: Stanosków, Pietrzoków, Janików i Respondków, a w późniejszym okresie od Państwa Sznajdrzyków. Początek budowy szkoły planowano  na rok 1974. Jednak władze wojewódzkie w Opolu przesunęły termin rozpoczęcia inwestycji na rok następny. Przyczyną były zapowiadane  zmiany reorganizacyjne administracji kraju, które nastąpiły  w 1975 r. i sprawiły, że Olesno weszło w skład województwa częstochowskiego.  Rozwój bazy oświatowej w  mieście został odsunięty na dalszy plan, gdyż rozmowy w  tej sprawie należało podjąć na nowo z władzami kuratoryjnymi i wojewódzkimi w Częstochowie.

Mając na uwadze szkolne potrzeby inwestycyjne, władze oświatowe na czele z  G. Smyk – pełniącą od 1975 r. funkcję Gminnego Dyrektora Szkół – dążyły do niezwłocznego wznowienia działań związanych z budową nowej placówki. Argumentem przemawiającym  za koniecznością podjęcia szybkiej decyzji w tej sprawie  była  aktualna sytuacja gospodarcza rejonu. Dynamiczny rozwój zakładów produkcyjnych w mieście i związany z tym napływ ludności oraz rozwój budownictwa mieszkaniowego sprawiały, że funkcjonujące szkoły SP nr 1 i SP nr 3 były przeciążone, a zajęcia odbywały się w nich do późnych godzin popołudniowych.  Temat budowy szkoły podstawowej w Oleśnie podjęto ponownie w 1985 r. Naczelnikiem Miasta i Gminy był wówczas  Edward Nowosiński, a funkcję Gminnego Inspektora Szkół pełnił  Jan Kus. Wznowiono rozmowy z pracownikami Kuratorium Oświaty i Wychowania w Częstochowie w celu sfinalizowania wcześniejszych zamierzeń. Przedłużające się negocjacje sprawiły, że  zrodził się pomysł zbudowania szkoły ze środków społecznych. W tym celu  przeprowadzono zbiórki surowców wtórnych oraz wyemitowano specjalne cegiełki, które rozprowadzano w szkołach i zakładach pracy.  W 1989 r. przystąpiono do prac  budowlanych. Wykopano  fundamenty (na miejscu obecnego segmentu A), zbudowano drogę dojazdową oraz uzbrojono teren. Wykonane prace pochłonęły zgromadzone środki finansowe. Mimo starań, nie uzyskano dodatkowych funduszy z budżetu państwa, co  wstrzymało budowę na kilka lat. Na dalsze losy szkoły znacząco wpłynęła nowa sytuacja polityczna kraju, niosąca przemiany ustrojowe, zapoczątkowane w 1989 roku, które doprowadziły do normalizacji stosunków polsko-niemieckich po podpisaniu traktatu „O dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy”. W styczniu 1990 r. w Oleśnie powstało Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Mniejszości Niemieckiej (obecne Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Niemców), którego przewodniczącym został  Bernhard Smolarek. Jednym z priorytetowych zadań w działalności TSKN było stworzenie możliwości młodemu i średniemu pokoleniu poznawania języka niemieckiego, co wymagało przygotowania kadry pedagogicznej. Organizowano nieodpłatne kursy języka niemieckiego dla nauczycieli z terenu gminy (kwalifikacje uzyskało wówczas 120 osób). Towarzystwo, opierając się na Rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 marca 1992 r. w sprawie organizacji kształcenia umożliwiającego podtrzymanie poczucia tożsamości narodowej, etnicznej i językowej dla mniejszości narodowych, dostrzegło szansę realizacji nauki języka niemieckiego, również jako ojczystego. W związku z tym TSKN aktywnie  włączyło się w budowę nowej szkoły, która w założeniu miała stać się szkołą dwujęzyczną. Ponieważ  przeprowadzone z rodzicami dzieci oleskich przedszkoli rozmowy sondażowe wykazały pełne poparcie dla idei istnienia tego typu szkoły w mieście, podjęto działania zmierzające głównie do zdobycia  środków finansowych na ten cel.  Delegacja  TSKN na czele z jej przewodniczącym udała się do  Konsulatu Generalnego Niemiec we Wrocławiu, gdzie uzyskała poparcie dla przedstawianego projektu. Następnie  TSKN oraz władze gminy na czele z Burmistrzem Miasta i Gminy  Edwardem Flakiem podjęły wspólne działania w celu sfinalizowania przedsięwzięcia. Nawiązano współpracę z Kuratorium w Częstochowie, zawierając tzw. trójporozumienie (pomiędzy Kuratorium Oświaty w Częstochowie, Urzędem Miasta i Gminy w Oleśnie i oleskim TSKN), by wspólnie zrealizować zadania zmierzające do rozpoczęcia inwestycji. O fundusze zabiegano w Konsulacie Generalnym Republiki Federalnej  Niemiec we Wrocławiu i w ambasadzie tego kraju w Warszawie. W styczniu 1992 r. przedstawiciele TSKN (Bernhard Smolarek, Gertruda Smyk i Anna Jaskóła) udali się do Warszawy i tam po rozmowie z Joachimem Bleickerem – Sekretarzem Ambasady Niemieckiej w Polsce, ostatecznie zdecydowano o złożeniu wniosku z prośbą o przyznanie dotacji na budowę szkoły w Oleśnie do Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej „Jumbo”. Ponieważ przedstawiciele fundacji uwarunkowali przyznanie pieniędzy dofinansowaniem ze strony budżetu państwa, rozpoczęto starania o uzyskanie funduszy i z tego źródła. Do Kuratorium Oświaty i Wychowania w Częstochowie udała się delegacja przedstawicieli TSKN –   Bernhard Smolarek,  Gertruda  Smyk, Georg Brylka, Jan Domin, oraz władz oświatowych miasta Olesna. Delegacji przewodniczyła  Bożena Matusiak, pełniąca wówczas funkcję Naczelnika Delegatury Kuratorium Oświaty w Oleśnie.  Spotkanie nie przyniosło jednak oczekiwanych rezultatów, w związku z czym zdecydowano się na podjęcie rozmów bezpośrednio z Ministrem Edukacji Narodowej. Dzięki poparciu Kuratora Oświaty w Częstochowie Włodzimierza Kolmana  w czerwcu 1992 r. zorganizowano spotkanie w ministerstwie.  Minister, prof. Andrzej Stelmachowski, wykazał poparcie dla projektu budowy nowej szkoły. W spotkaniu uczestniczyli wiceminister Danuta Grabowska, Dyrektor Departamentu Kształcenia MEN Mirosław Sawicki, pełnomocnik MEN do spraw mniejszości narodowych dr Maria Sobańska-Bondaruk, kurator Włodzimierz Kolman, wizytator kształcenia podstawowego Kazimiera Rzepka, Naczelnik Delegatury Oświaty Bożena Matusiak oraz przedstawiciele oleskiego TSKN – Gertruda Smyk i przewodniczący Bernhard Smolarek. Minister, prof. Andrzej Stelmachowski,  wyraził zgodę na budowę  szkoły, podpisując przedstawioną dokumentację i deklarując partycypację w kosztach.  Ostatecznie uzyskano fundusze z Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej „Jumbo”[1] oraz z budżetu państwa[2]. Dzięki  wysiłkom wielu ludzi, a przede wszystkim przedstawicieli TSKN oraz władz miasta mogło dojść do realizacji zamierzonego projektu zbudowania nowej szkoły.  Jej budowę  rozpoczęto w maju 1993 r. Inwestorem zastępczym  zostało Kluczborskie Przedsiębiorstwo Budowlane. Budową kierował Jan Syguła. Rozebrano fundamenty z 1989 r., ponownie uzbrojono teren, wykonano pierwsze prace budowlane. Niestety,  już w sierpniu 1993 r. dalsze prace wstrzymano z powodu wyczerpania funduszy. Zwracano się do Kuratorium,  a następnie do MEN, ale dodatkowych środków nie uzyskano. Istniało zagrożenie, że powtórzy się sytuacja z lat poprzednich, czyli wstrzymanie budowy. Aby tego uniknąć,  B. Smolarek zwrócił się  ponownie do Fundacji „Jumbo”, która przyznała dodatkowe środki[3]. Pomocy w zdobyciu brakujących funduszy udzielił również mieszkający w Niemczech dr  Ernst-Jörg von Studnitz, potomek arystokratycznej rodziny Studnitzów związanej od pokoleń z Olesnem[4]. Budowa szkoły mogła być kontynuowana. Przedsięwzięcie było ogromne, gdyż powstający budynek swoją wielkością  i segmentową zabudową odbiegał od wszystkich dotychczasowych inwestycji szkolnych. W Oleśnie powstawała nowoczesna placówka, w której obok nauki języka niemieckiego zamierzano wprowadzić nowatorskie rozwiązania metodyczne. W styczniu 1994 r. stan robót ocenili: przedstawiciel ministerstwa mgr Danuta Grabowska, Kurator Oświaty mgr Włodzimierz Kolman, dr Maria Sobańska-Bondaruk, wicewojewoda częstochowski mgr Mirosław Kula i przedstawiciele władz miasta: Burmistrz Miasta i Gminy Olesno inż. Jan Dzierżon, jego zastępca mgr Hubert Księżarek, Naczelnik Delegatury Kuratorium Oświaty dr Bożena Matusiak, dyrektor  Zespołu Ekonomiczno-Administracyjnego Szkół (ZEAS) Jan Mielczarek i przewodniczący TSKN Bernhard Smolarek. Pani Minister doceniła ogromny wysiłek i zapał osób uparcie dążących do osiągnięcia zamierzonego celu.  Zgodnie z ustaleniami zajęcia w nowej szkole miały rozpocząć się 1 września 1995 r. Należało zatem zadbać o szybkie zakończenie prac budowlanych i poczynić odpowiednie przygotowania do rozpoczęcia działalności szkoły. Nawiązano współpracę  z Uniwersytetem Wrocławskim, któremu powierzono opracowanie „Koncepcji pedagogicznej” oraz ramowego programu nauczania. Na okres wakacji zaplanowano sześciotygodniowe warsztaty metodyczne mające przygotować nauczycieli nauczania początkowego do wprowadzenia nauczania blokowego. W kwietniu 1995 r. odbył się konkurs na dyrektora szkoły.  Pierwszym dyrektorem powstającej placówki został mgr inż. Zbigniew Męzik, pełniący w tym czasie funkcję dyrektora PSP w Wachowie.   Objął on nową funkcję dnia 01.05 1995 r. Obok przejęcia nadzoru nad  przebiegiem końcowych prac budowlanych zadaniem dyrektora było przygotowanie bazy dydaktycznej, zatrudnienie kadry pedagogicznej i pracowników obsługi, dokonanie naboru uczniów oraz tworzenie dokumentacji niezbędnej do prawidłowej pracy placówki. Pierwszymi osobami zatrudnionymi przez dyrektora szkoły byli:  Jacek Miarka na stanowisko kierownika gospodarczego,  Ireneusz Damiak jako pracownik obsługi oraz  Karina Trzepała  (Rataj) na stanowisko referenta administracyjnego.  Zatrudnienie kadry pedagogicznej odbywało się zgodnie z ustaleniami zawartymi z władzami miasta i władzami oświatowymi, tj. na zasadzie przeniesienia tych nauczycieli, którzy zadeklarowali gotowość podjęcia pracy w nowej placówce. Zamierzeniem władz było zapewnienie pracy wszystkim dotychczas zatrudnionym nauczycielom i ewentualne przyjęcie nowych osób zgodnie z potrzebami. Odbyło się to w porozumieniu z dyrektorami PSP nr 1  U. Krawczyk i PSP nr 3  U. Gittel.

Nabór uczniów do klasy II – VIII odbywał się zgodnie z uchwaloną przez Zarząd Miasta nową rejonizacją i polegał na przejęciu uczniów z ww. szkół miejskich. Uczniowie klas pierwszych, mający realizować nauczanie dwujęzyczne i obowiązkowe kształcenie językowe, zapisywani byli przez rodziców, deklarujących przydział dzieci do klasy o profilu dwujęzycznym lub o profilu z rozszerzonym językiem niemieckim. W celu zapewnienia dostępu do nauki języka niemieckiego wszystkim dzieciom z gminy profil dwujęzyczny był bezobwodowy. Na wniosek dyrektora szkoły i Głównego Inspektora Robót Budowlanych otwarcie szkoły przesunięto o kilka dni. Opóźnienie wynikło z konieczności zapewnienia uczniom maksymalnego bezpieczeństwa, gdyż w obejściu szkoły trwały ciągle prace budowlane, związane z zagospodarowaniem terenu. Ponadto ekipy budowlane zajmowały się wykończeniem segmentu E, obejmującego halę sportową wraz z zapleczem, którą planowano oddać do użytku w końcu września. Z opóźnieniem miała również ruszyć stołówka szkolna z powodu braku kompletnego wyposażenia. Po dokonaniu niezbędnych prac zapewniających bezpieczny pobyt uczniów na terenie placówki  5 września 1995 r. szkoła otwarła swoje podwoje dla 408 uczniów podejmujących naukę w 14 oddziałach.  W inauguracji roku szkolnego 1995/96 udział wzięli: Burmistrz Miasta  J. Dzierżon, przedstawiciele Kuratorium:  B. Matusiak i  A. Kowalski, ksiądz Prałat Z. Donarski, przedstawiciele TSKN  G. Smyk i B. Smolarek jako honorowy gość, dyrektorzy oleskich szkół   oraz wielu rodziców. Pomimo wielu kontrowersji dotyczących nazwy szkoły władzom  oświatowym i działaczom TSKN udało się dojść do porozumienia. Szkoła otrzymała statutową nazwę jako Publiczna Szkoła Podstawowa nr 2 Dwujęzyczna.

Porozumienie i kompromis w tej sprawie stały się wyznacznikiem oswajania wielokulturowości jeszcze przed wejściem Polski do Unii Europejskiej. Działania poczynione przez wymienione strony miały na celu przede wszystkim dobro uczniów oraz rozwijanie partnerskiej współpracy polsko-niemieckiej. Oficjalne  otwarcie nowej szkoły odbyło się 21 listopada, po dokonaniu niezbędnych przygotowań  i oddaniu do użytku wszystkich pomieszczeń. Uroczystość uświetnili goście z kraju i z zagranicy:  przedstawiciel Ministerstwa Edukacji Narodowej Grażyna Płoszajska, wicewojewoda częstochowski  Mirosław Kula, przedstawiciele Kuratorium Oświaty w Częstochowie – wicekurator Karol Świerczyński i Dyrektor WKO  Kazimiera Rzepka, Senator  Mieczysław Wyględowski, Poseł Ziemi Opolskiej  Henryk Kroll, przedstawiciele Fundacji Współpracy Polsko–Niemieckiej „Jumbo” oraz władz miejskich partnerskiego miasta  Arnsberga – zastępca burmistrza  Erika Hahnwald i pracownik do spraw kulturalnych  Krystian Eckert, Honorowi Obywatele Olesna  Wolfgang Weidel i Gerhard Kuss, Burmistrz Miasta Jan Dzierżon, przedstawiciele Delegatury Częstochowskiego Kuratorium Oświaty – Naczelnik  Bożena Matusiak i starszy wizytator Andrzej Kowalski, Dyrektor ZEAS  Jan Mielczarek, prezes ZNP  Józef Droś, przedstawiciele parafii – proboszcz Ks. Prałat Zbigniew Donarski oraz wikary Ks. Piotr Kus, przedstawiciele TSKN – przewodniczący Bernhard Smolarek i  Gertruda Smyk oraz dyrektorzy oleskich szkół. Nowa placówka oświatowa zadbała o przyjęcie  odpowiedniego ceremoniału. Jej barwami  zostały kolory żółty i niebieski, czyli barwy Unii Europejskiej, co odpowiadało  prekursorskiej działalności szkoły w jednoczeniu kultur i krajów. Hymnem wybrano fragment IX Symfonii Ludwika van Bethoveena „Oda do radości”. Rosnąca liczba uczniów, grona pedagogicznego, a także  zadań do wykonania  spowodowały  konieczność zwiększenia kadry kierowniczej. Od 15 sierpnia 1996 r. na stanowisko wicedyrektora powołano mgr Irenę Schudy – nauczycielkę matematyki i j. niemieckiego, a od 1997  r. mgr Annę Mysiakowską, nauczycielkę nauczania początkowego (zintegrowanego). Wprowadzona w 1999 r. reforma systemu edukacji znacząco wpłynęła na dalsze działania dyrekcji i nauczycieli. W celu zapewnienia uczniom kontynuacji nauczania dwujęzycznego, szkołę przekształcono w Zespół Szkół Dwujęzycznych, w skład którego weszły Publiczna Szkoła Podstawowa nr 2 Dwujęzyczna i Publiczne Gimnazjum nr 2 Dwujęzyczne. Na stanowisko wicedyrektora do spraw dydaktyczno-wychowawczych gimnazjum powołano mgr inż. Joannę Chmielniak, nauczycielkę biologii i geografii.  Niż demograficzny oraz osobiste decyzje sprawiły, że w r. szk. 2005|2006 doszło do zmian w kadrze kierowniczej. Odeszły wicedyrektor A. Mysiakowska i wicedyrektor J. Chmielniak. W drugim półroczu, tj. od 01.02.2006 r. na stanowisko drugiego wicedyrektora (obok I. Schudy – wicedyrektor do spraw dydaktyczno-wychowawczych w gimnazjum) powołano mgr Gabrielę Burzyńską (nauczycielkę nauczania zintegrowanego), której powierzono sprawy dydaktyczno–wychowawcze szkoły podstawowej.  W 2009 r. dotychczasowy dyrektor Zbigniew Męzik podjął decyzję o przejściu na emeryturę, w związku z czym nastąpiły  zmiany w kadrze kierowniczej.  Dyrektorem został mgr Jerzy Jeziorowski. Nowy dyrektor objął stanowisko 01.09.2009 roku. Na swoich zastępców powołał mgr Beatę Sznajder–Małecką  i mgr Cezarego Łuczaka”.

Warto pokreślić, że nie  poprzestając na posiadanych umiejętnościach, kadra pedagogiczna  stale dbała  o wzbogacanie swojej wiedzy poprzez zdobywanie kolejnych stopni naukowych (Ewa Wiecha-Jung, nauczycielka języka polskiego, obroniła pracę doktorską), udział  w studiach podyplomowych, kursach i szkoleniach organizowanych przez kuratorium  i WOM  oraz w kursach językowych, m.in. organizowanych przez Goethe– Institut. Stale podnosiła także kwalifikacje pedagogiczne, osiągając kolejne stopnie awansu zawodowego. Dyrektor szkoły mgr inż. Zbigniew Męzik  w 2000 r. otrzymał Nagrodę II Stopnia przyznaną przez MEN za wybitne osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej, a w r. 2002  został odznaczony przez Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Srebrnym Krzyżem Zasługi. W 2002 r. otrzymał on także Różę Olesna, odznaczenie, którym honorowani są ludzie szczególnie zasłużeni dla miasta i gminy.  Różą Olesna nagrodzona została w 2006 r. również Ewa Cichoń, nauczycielka historii. W 2009 r.  wicedyrektor szkoły mgr Irena Schudy oraz historyk szkoły mgr Ewa Cichoń, a w 2011 r.  polonistka mgr Dagmara Staniszewska odznaczone zostały medalami Zasłużony dla Ziemi Oleskiej.  W 2015 r. Ewa Cichoń została odznaczona przez Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Srebrnym Krzyżem  Zasługi. W 2015 r. dyrektor Jerzy Jeziorowski został wyróżniony Nagrodą Kuratora Oświaty za osiągnięcia w pracy dydaktyczno-wychowawczej.

Po przemówieniu dyrektora Z. Męzika, pełniący rolę konferansjerów wicedyrektorzy Beata Sznajder- Małecka i Cezary Łuczak zapowiedzieli wystąpienie byłych wicedyrektorek szkoły Ireny Schudy i Anny Mysiakowskiej, które zaprezentowały innowatorską koncepcję pedagogiczną oleskiej „Dwójki”, którą warto tu przytoczyć:

„W Oleśnie powstała nowoczesna placówka, która już w założeniu miała stać się pierwszą w kraju dwujęzyczną szkołą podstawową. Jej uczniowie mieli kształcić się w klasach o profilu podstawowym, z rozszerzonym językiem niemieckim oraz dwujęzycznym. Obok nauki języka niemieckiego w systemie dwujęzycznym, zamierzano też wprowadzić nowatorskie rozwiązania metodyczne (nauczanie zintegrowane, nauczanie blokowe i ścieżki międzyprzedmiotowe, których uzupełnieniem były tzw. plenery). W późniejszych latach, z inicjatywy nauczycieli wf, a głównie Pana Z. Bieniasa, powstały klasy o profilu sportowym, a na życzenie rodziców – klasy z językiem angielskim. Budynek budził powszechny zachwyt, był przestronny i dobrze wyposażony. Obok dużych i jasnych sal lekcyjnych posiadał stołówkę, świetlice, pomieszczenia biblioteki i czytelni, gabinet higienistki szkolnej.  Przygotowując się do pracy w nowej placówce, nauczanie dwujęzyczne pojmowaliśmy jako rozwijanie kompetencji międzykulturowych, możliwość nowoczesnego kształcenia dzieci, kształtowanie przyszłych pokoleń w duchu tolerancji, otwartych na świat, gotowych do podejmowania działań w oparciu nie tylko o doświadczenia krajowe, ale i zagraniczne. Uważaliśmy, że różnorodność językowa mieszkańców naszego regionu to potencjał kulturowy, gospodarczy i edukacyjny, prowadzący do jego rozwoju, a wzajemne uczenie się „siebie i o sobie” posłuży wzbogaceniu zamieszkujących go ludzi.

W nowo otwartej szkole znaleźli się zaciekawieni uczniowie, zaniepokojeni, ale przeświadczeni o dokonaniu dobrego wyboru rodzice i pełni zapału, ale i obaw nauczyciele. Zatroskanie nauczycieli wynikało stąd, że brakowało sprecyzowanych wytycznych ministerialnych, dotyczących nauczania dwujęzycznego na etapie szkoły podstawowej, a na rynku wydawniczym nie było żadnych podręczników ani pomocy dydaktycznych do tego rodzaju zajęć. Jedynym przygotowaniem nauczycieli klas I – III do podjęcia pracy w nowej szkole był sześciotygodniowy wakacyjny kurs metodyczny, zorganizowany przez Panią Bożenę Matusiak, pełniącą wówczas funkcję Naczelnika Delegatury Częstochowskiego Kuratorium Oświaty, oraz kursy językowe. Kursy i warsztaty doskonalące umiejętności nauczycieli (metodyczne, językowe, specjalistyczne) organizowane były również  w kolejnych latach działalności szkoły.  Z chwilą podjęcia pracy w nowej placówce nauczyciele stanęli przed koniecznością opracowania autorskich programów do kształcenia językowego i dwujęzycznego. Nad całością prac czuwał pan Roman Lewicki, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego, który wraz ze współpracownikami był autorem koncepcji glottodydaktycznej dwujęzycznej edukacji wczesnoszkolnej. Efektem prac był „Program nauczania języka niemieckiego w klasach I – III w Publicznej Szkole Podstawowej Nr 2 Dwujęzycznej w Oleśnie”, którego autorki – panie: D. Korzekwa, A. Mysiakowska, A. Palmer, M. Pyka, A Tyrała i B. Żakowska otrzymały nagrodę Częstochowskiego Kuratora Oświaty. Program  był tworzony, realizowany, a jednocześnie weryfikowany, tzn. nauczycielki realizujące go na bieżąco sprawdzały jego przydatność i efektywność oraz wprowadzały ewentualne korekty dotyczące ilości treści dwujęzycznych, przewidzianych do opanowania przez uczniów. Wymagało to od nauczycieli dużego wysiłku. W efekcie tych prac powstała zmodyfikowana już wersja opracowana przez kolejny zespół nauczycieli.  Pogram zakładał, że w klasie I uczniowie poznają nowy język, po to, by w klasach programowo wyższych  używać go, jako narzędzia, do zgłębiania otaczającej rzeczywistości, tzn., że język  stawał się stopniowo nie celem, ale narzędziem poznania. Wprowadzony w szkole innowacyjny system kształcenia oraz zmiany polityczne zachodzące wówczas w naszym kraju sprawiły, że wzrosło zainteresowanie naszym programem i stosowanymi u nas formami nauczania. Od tego czasu nie tylko my się dokształcaliśmy, ale również zaczęliśmy dzielić się z nauczycielami innych placówek własnymi doświadczeniami, osiągnięciami i posiadaną wiedzą. Mieli oni okazję pozyskania materiałów metodycznych dotyczących nauczania języka niemieckiego w systemie dwujęzycznym, obserwowania zajęć, zadawania pytań i dzielenia się spostrzeżeniami. My  z kolei mogliśmy czerpać z ich pomysłów i rozwiązań stosowanych w innych placówkach. Gościliśmy zagraniczne grupy teatralne i studenckie oraz wiele innych osób  z kraju i zagranicy zainteresowanych naszą działalnością.  Szkołę odwiedzali również oficjele wszystkich szczebli, począwszy od przedstawicieli MEN, Sejmu, Urzędów Marszałkowskich  i Wojewódzkich, Kuratoriów Oświaty, władz lokalnych, ośrodków telewizyjnych, a także liczne delegacje zagraniczne[5]. Ponadto nasze  działania stanowiły bazę do przeprowadzenia badań o charakterze naukowym.  Nasza koncepcja pracy i stosowane rozwiązania metodyczne były na tyle nowatorskie i budzące zainteresowanie, że na temat naszej placówki powstawały prace licencjackie, magisterskie, a nawet doktorskie.  W tym miejscu możemy się pochwalić również tym, że obecna Sekretarz Gminy Olesno – Pani dr Bożena Matusiak  napisała na temat naszej placówki i zasad nauczania dwujęzycznego publikację pt. „Europejska szkoła w małym mieście”. Kolejną publikacją  były „Frytki w Gliwicach”, książka niemieckiej pisarki i poetki Tiny Stroheker, w której znalazł się rozdział  o naszej szkole.  Przed 5 laty, w ramach obchodów 15-lecia placówki, ukazała się publikacja opracowana przez zespół nauczycieli pt. „Oleska dwójka. Dzieje naszej szkoły”.   Chcąc udostępnić nasze osiągnięcia innym szkołom, dyrekcja podjęła starania w Ministerstwie Edukacji Narodowej o nadanie programowi numeru dopuszczenia do użytku ogólnokrajowego, które w grudniu 2000 r. zakończyły się sukcesem.   Już w roku 2001 program nauczania dwujęzycznego pojawił się w formie publikacji o zasięgu krajowym, wydanej przez Wydawnictwo Pedagogiczne ZNP w Kielcach. W kolejnych latach ukazały się materiały dydaktyczne w formie zeszytów ćwiczeń i nagrane przez uczniów naszej szkoły płyty CD z piosenkami uzupełniającymi w/w publikację.

Równolegle trwały już prace nad tworzeniem programu na kolejny etap edukacyjny. Zespoły nauczycieli poszczególnych przedmiotów (z wyłączeniem języka polskiego i historii), pod dalszym kierownictwem profesora Lewickiego, opracowywały treści do nauczania dwujęzycznego dla klas IV – VIII. Prace zostały zakłócone na końcowym etapie przez wprowadzenie w Polsce w roku 1999 reformy systemu edukacji. Dotychczasowe ośmioletnie szkoły podstawowe przekształcono na sześcioletnie podstawówki i trzyletnie gimnazja. W celu umożliwienia uczniom klas dwujęzycznych kontynuacji nauki języka, dyrekcja szkoły zabiegała o możliwość stworzenia w jednym budynku Zespołu Szkół  (podstawówka + gimnazjum), czego reforma nie przewidywała. Starania te zostały uwieńczone sukcesem i od 1 września 1999 na budynku szkoły zawisły tablice  dwujęzycznego gimnazjum i dwujęzycznej szkoły podstawowej. W związku z reformą, opracowaną wcześniej dokumentację, należało dostosować do nowej sytuacji. Jako pierwszą zmieniono Koncepcję Pedagogiczną, której opracowania podjęły się: ówczesna Kierownik Wydziału Edukacji Urzędu Miejskiego w Oleśnie pani Bożena Matusiak oraz pełniące wtedy funkcję wicedyrektorek panie: Joanna Chmielniak i Irena Schudy. Przyjęto, że nauczaniem dwujęzycznym zostanie objęta przyroda w klasach IV – VI, a w gimnazjum –  geografia, matematyka i sztuka. Dodatkowym działaniem podjętym w tym czasie, kiedy uczniowie z pierwszego rocznika objętego dwujęzycznością znaleźli się już w gimnazjum, było szukanie w Niemczech  szkół partnerskich zainteresowanych wymianą młodzieży. Pomogło nam w tym Opolskie Kuratorium Oświaty, które znalazło nam partnera  w Kusel, oraz wiceburmistrz Arnsberga  – Pani Erika Hahnwald, dzięki której nawiązaliśmy kontakt z Realschule  am Eichholz w tym mieście.  Uczniowie naszej szkoły  uzyskali możliwość sprawdzenia w praktyce  swoich umiejętności  językowych, mieli okazję  poznać swoich rówieśników, ich rodziny, kulturę,  tradycje   i obyczaje.  Mogli też zaprezentować siebie, swoją szkołę, miasto i region, podejmując niemieckich kolegów w swoich domach. W czasie wymian obie strony uczestniczyły w zajęciach lekcyjnych, warsztatowych, plenerowych, zwiedzały ciekawe miejsca w regionie i kraju. Niejednokrotnie pomocny w tych kontaktach był również język angielski,  gdyż – jak wspomniano wcześniej – od kilku lat w szkole funkcjonują również klasy  o profilu z rozszerzonym językiem angielskim.  Kontakty partnerskie ze szkołami w Arnsbergu i Kusel to nie jedyne okazje, w czasie, których uczniowie mogli nawiązywać międzynarodowe przyjaźnie, bo np. sekcja gimnastyki artystycznej parokrotnie wyjeżdżała np. na Ukrainę. Będąc natomiast gospodarzami międzynarodowych turniejów i zawodów sportowych, oleskie gimnastyczki gościły rówieśniczki z Węgier, Litwy, Niemiec i Ukrainy. Z kolei piłkarze, będący członkami Oleskiego Klubu Sportowego, wraz z trenerem – panem Zbigniewem Bieniasem, mieli możliwość zagrania na boiskach Austrii, Niemiec, Danii i Hiszpanii. Inną okazję mądrego poszerzania kręgu znajomych  stwarza udział w internetowych międzynarodowych  projektach edukacyjnych  i programach finansowanych  przez Unię Europejską. Uczniowie naszej szkoły uczestniczą również w organizowanych projektach, wyjazdach plenerowych, zielonych i białych szkołach  oraz w krajowych i zagranicznych  wycieczkach klasowych. Poznali w ten sposób  ciekawe zakątki  zarówno w kraju, jak i za granicą. Odwiedzili już wielokrotnie  Pragę i Budapeszt, dotarli nawet do Włoch, i Anglii, Z kolei nasza szkoła gościła w swoich progach studentów  z tak odległych krajów jak Chiny, Brazylia, Kanada, czy Włochy, którzy na lekcjach języka angielskiego  opowiadali o sobie i swoich krajach.

Działania szkoły skierowane były nie tylko na rozwój uczniów po linii językowej. Również w innych dziedzinach możemy pochwalić się osiągnięciami i czołowymi lokatami w konkursach przedmiotowych, sportowych i artystycznych, poczynając od szczebla powiatowego, a kończąc na zawodach krajowych i międzynarodowych. Świadczą o tym liczne puchary, medale  i dyplomy, które zdobią wnętrze szkoły. Z kolei talenty artystyczne naszych uczniów wielu z Państwa miało z pewnością okazję podziwiać w czasie spektakli teatralnych przygotowywanych przez szkolne koła teatralne.  Osiągnięcia naszych absolwentów  są efektem wieloletniej pracy całej kadry  pedagogicznej, która dbała i dba,  by sukcesy w dziedzinie dydaktyki łączyły się z sukcesami  wychowawczymi i rozwijaniem zainteresowań młodzieży. Biorą się one również z rozumienia faktu, że udział w kształceniu językowym i inne rozwiązania metodyczne stosowane przez szkołę  pozwalają uczniom na udział w prestiżowym rodzaju edukacji, odkrycie siebie, swoich możliwości i swoich pasji, szerszy dostęp do wiedzy  poprzez możliwość korzystania z obcojęzycznych nośników informacji, przygotowanie do przyszłych studiów  i pracy na arenie międzynarodowej. Swoje sukcesy Dwójka zawdzięcza również rodzicom, którzy od początku  jej istnienia z wielkim zaangażowaniem włączali się w życie szkoły, zarówno poprzez swoich przedstawicieli w Radzie Rodziców i radach klasowych, jak i indywidualną współpracę z wychowawcami i Dyrekcją szkoły. Nie jesteśmy w stanie wymienić tutaj wszystkich konkursów oraz ich laureatów, ale zainteresowanych odsyłamy do publikacji  p.t. „ Oleska dwójka. Dzieje naszej szkoły”, do szkolnej kroniki  i artykułów w prasie lokalnej, oraz do na bieżąco aktualizowanej szkolnej strony internetowej. O efektach naszej pracy  świadczą również dalsze losy naszych absolwentów  – studentów medycyny, prawa, ekonomii, budowy maszyn, czy energetyki na prestiżowych  uczelniach w kraju i za granicą (głównie w Niemczech), ich kariery sportowe i artystyczne. Są to ludzie o szerokich horyzontach, aktywni i twórczy, kreatywni, zaangażowani społecznie, otwarci na drugich, odważnie i z rozmachem realizujący swoje plany i marzenia, którzy bez problemu potrafią odnaleźć swoje miejsce na rynkach nauki i pracy. Słuchając wypowiedzi tych młodych ludzi, możemy stwierdzić, że idea kształcenia językowego, która przyświecała założycielom szkoły, przyniosła spodziewane rezultaty. Największą satysfakcję sprawiają oceny formułowane przez naszych uczniów i absolwentów, którzy twierdzą, że szkoła jest przyjazna i życzliwa, że panuje w niej miła atmosfera. To powód do dumy, ale zarazem obowiązek kontynuowania tych wartości, które są naszym atrybutem.”

Była wicedyrektor szkoły Joanna Chmielniak przedstawiła skrótowo osiągnięcia szkoły w środowisku lokalnym.

„Ważnym zadaniem współczesnej, nowoczesnej szkoły jest szeroko rozumiana tzw. współpraca ze środowiskiem. Nasza  szkoła od początku swego istnienia to zadanie spełniała i spełnia je także dzisiaj, współpracując z władzami samorządowymi, różnego typu organizacjami i instytucjami, włączając się w akcje ogólnopolskie, inicjując własne przedsięwzięcia, zaspokajając potrzeby lokalnej społeczności.

Jednym z przejawów współpracy ze środowiskiem lokalnym jest organizowanie na terenie szkoły i poza nią festynów i pikników, w których biorą udział mieszkańcy miasta i okolic, uczniowie, ich rodzice i dziadkowie, a także ich krewni, sąsiedzi i znajomi. Integrująca rola takich spotkań jest bezcenna, wywołują one poczucie wspólnoty, są wspominane po latach… W Dwójce festyny bądź pikniki odbywały się cyklicznie, niemal każdego roku. Szczególnie dużym przedsięwzięciem było zorganizowanie święta szkoły dla całej społeczności miasta. Akcja nosiła nazwę „Dwójkonalia” i odbywała się dwa razy – w 2002 i 2003 r., w następnych latach przybierając charakter święta sportu na terenie szkoły. Poprzez tę inicjatywę szkoła na jeden dzień dosłownie „opanowała” Olesno, kiedy żółto- niebieskim korowodem jej uczniowie przemieszczali się ulicami miasta, by w amfiteatrze dla całej lokalnej społeczności zaprezentować swe różnorodne talenty w czasie wspaniałych występów. Przedstawiono podczas pierwszych Dwójkonaliów w rozrywkowej formie historię stosunków polsko-niemieckich na przestrzeni dziejów, a w 2003 r. państwa integrującej się wówczas Europy. Impreza okazała się doskonałą wizytówką szkoły. W naszej szkole każdego roku gra Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy. Dwójka współpracuje z różnymi instytucjami działającymi na terenie naszego miasta, gminy, powiatu, województwa i kraju. Nawiązała  współpracę m.in. ze Stowarzyszeniem „Bądźmy razem”, ze świetlicą socjoterapeutyczną ”Benedyktynka”, z Ochotnicza Strażą Pożarną oraz Komendą Powiatową Policji, Nadleśnictwem Olesno, z Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie, Uniwersytetem Śląskim, rzymsko-katolicką parafią w Oleśnie. W szkole aktywnie działa wolontariat, koło PCK podejmujące wiele inicjatyw, m.in. obchody Światowego Dnia Walki z Głodem czy organizowanie akcji profilaktycznych – kursów udzielania pierwszej pomocy.  Uczniowie organizują przedstawienia bożonarodzeniowe dla TSKN, przygotowali występy podczas obchodów jubileuszu VIII wieków Olesna, IV Krajowej Konferencji Samorządy RP dla Jana Pawła II, spotkań muzealnych, Oleskich Jarmarków Świątecznych. ZS Nr 2 wielokrotnie był gospodarzem i organizatorem rozmaitych imprez dla społeczności lokalnej. Każdego roku szkoła gościła w ramach akcji „Wigilia dla samotnych” mieszkańców miasta i okolic na uroczystej wieczerzy wigilijnej, organizowała Festiwale Nauki. Osobną formą aktywności są wspaniałe przedstawienia teatralne. Zaprezentowane tutaj formy aktywności to tylko wycinek współpracy szkoły ze środowiskiem lokalnym”.

 Dyrektor szkoły Jerzy Jeziorowski w swoim przemówieniu powiedział między innymi:

„Bardzo serdecznie dziękuję moim poprzednikom za ich wypowiedzi, za streszczenie krótkiej, ale zarazem jakże wyjątkowej i niepowtarzalnej historii naszej szkoły. Można by powiedzieć:   20 lat minęło jak jeden dzień…

Kiedy 7 lat temu po raz pierwszy stanąłem do konkursu na dyrektora szkoły – to teraz dopiero uzmysławiam sobie – że tak w zasadzie nie do końca zdawałem sobie sprawę z tego, co to jest za szkoła i przed jakimi wyzwaniami sam siebie  stawiam. Szkoła jako budynek z nowoczesnymi rozwiązaniami technologicznymi i przestrzennymi. Nowoczesna kuchnia wraz ze stołówką, dwie świetlice, biblioteka, wspaniałe przestronne sale dydaktyczne i korytarze wraz z tzw. atrium oraz niepowtarzalna pełnowymiarowa hala sportowa. Można by powiedzieć – wizytówka miasta Olesna stworzona pod koniec XX wieku, by służyć następnym pokoleniom. Stworzona ku oczekiwaniu społeczności lokalnej, przy ogromnej pomocy Mniejszości Niemieckiej i lokalnych władz. Szkoła, mimo różnych nazw, które nosiła,  stale ewoluowała, tworząc swój własny  klimat, bogatą tradycję, a przede wszystkim łączyła i łączy wiele  pokoleń ludzi, nauczycieli, pracowników szkoły, uczniów, rodziców i  absolwentów.

Jak już wiadomo, otwarta została w 1995 roku jako Publiczna Szkoła Podstawowa nr 2 Dwujęzyczna. Reforma oświatowa  4 lata później doprowadziła do utworzenia w naszej szkole gimnazjum. I tak oto powstał Zespół Szkół Dwujęzycznych, w skład którego weszła  Publiczna Szkoła Podstawowa nr 2 Dwujęzyczna oraz Publiczne Gimnazjum nr 2 Dwujęzyczne. Kolejna zmiana w nazwie szkoły nastąpiła 1 września 2010, kiedy to uchwałą Rady Miejskiej z dnia 24 lipca 2010 roku przyjęto wniosek nauczycieli, uczniów i rodziców o nadaniu szkole podstawowej i gimnazjum imienia księżnej Jadwigi Śląskiej. Patronki, która ściśle związana jest  z Olesnem jako żona Henryka Brodatego – założyciela Olesna oraz patronka Śląska i pojednania narodu polskiego i niemieckiego. Wówczas to szkoła (zarówno podstawowa, jak i gimnazjum) otrzymała sztandar, na którym widnieje wizerunek świętej Jadwigi Śląskiej. Kolejne zmiany  w prawie oświatowym spowodowały, że nasza placówka musiała  swoją nazwę dostosować do obowiązującego prawa, usuwając wyraz dwujęzyczność. Od 1 września 2013 pełna nazwa szkoły to Zespół Szkół Nr 2, w skład którego wchodzi Publiczna Szkoła Podstawowa Nr 2 im. księżnej Jadwigi Śląskiej i Publiczne Gimnazjum Nr 2 z Oddziałami Dwujęzycznymi im. księżnej Jadwigi Śląskiej. Do ZS Nr 2 aktualnie uczęszcza w sumie 471 uczniów, z czego 316 to uczniowie szkoły podstawowej.  Ale pomimo tych wielu zawirowań, zmian oświatowych w kraju, różnych koncepcji dydaktycznych innowacyjne nauczanie  nadal pozostaje wśród głównych priorytetów naszej placówki. Aktualnie w  ramach innowacji pedagogicznej w I klasie szkoły podstawowej utworzona jest klasa dwujęzyczna, prowadzona przez panią Edytę Polak. W klasie tej dwujęzyczność realizowana jest w miarę możliwości na wszystkich przedmiotach edukacji wczesnoszkolnej.  W gimnazjum natomiast zgodnie z wytycznymi Ministerstwa Edukacji Narodowej  młodzież w klasie dwujęzycznej zajęcia dwujęzyczne ma prowadzone z matematyki, geografii i plastyki. Na dzień dzisiejszy jest to jeden oddział w klasie drugiej. Szkoła posiada bardzo bogatą ofertę językową. Zarówno w podstawówce,  jak i w gimnazjum uczniowie mają zajęcia z języka niemieckiego i angielskiego. Od ich wyboru i wyboru rodziców zależy, nauczanie którego języka jest wiodące. Dodatkowo organizowane są  zajęcia z języka mniejszości narodowej niemieckiej w wymiarze 3 godzin tygodniowo. Od ubiegłego roku nasza młodzież gimnazjalna na koniec trzeciej klasy może przystąpić do egzaminu DSD I. Jest to egzamin opracowany i przeprowadzany w ścisłej współpracy z ZFA (Zentralstelle für das Auslandsschulwesen). Jest on egzaminem państwowym opartym o standardy europejskie. Aktualnie szkoły DSD istnieją w ponad 70 krajach na świecie. W  Polsce tylko 100 szkół ma uprawnienia do przeprowadzenia tego egzaminu, z czego 48 gimnazjów. Pozostałe szkoły są to szkoły ponadgimnazjalne. Certyfikat DSD I  poświadcza znajomość języka niemieckiego na poziomie A2, B1.

Podsumowując działalność szkoły, nie sposób wspomnieć również o innowacyjnej działalności artystyczno-kulturalnej i przedstawieniach teatralnych. „Magia teatru” w szkole podstawowej i „Teatr – moją pasją” w gimnazjum to nazwy innowacji realizowanych przez panią Aleksandrę Świtałę i Dagmarę Staniszewską. Zajęcia realizowane po lekcjach cieszą się ogromną popularnością wśród uczniów. Rozwijają pasje, kształtują wrażliwość moralną i estetyczną. Na stałe wpisały się już w kalendarz wydarzeń kulturalnych naszego miasta.

Sen nocy letniej, Wiele hałasu o nic, Jak to drzewiej bywało, Słuchać, by usłyszeć (w ramach IV Krajowej Konferencji: Samorządy RP dla Jana Pawła II), Igraszki z diabłem wg Drdy, Poskromienie złośnicy, Kto jest kopciuszkiem – ty czy ja? to sztuki, które były wystawiane na deskach domu kultury przez uczniów gimnazjum.

Również uczniowie szkoły podstawowej  szkolne atrium przekształcają w scenę teatralną. Z powodzeniem grane sztuki: Przygody Sindbada Żeglarza, Dziadek do orzechów, Piotruś Pan, W 80 dni dookoła świata czy ostatnio Taniec wampirów mają swoją stałą publiczność. W grudniu – szkolne jasełka – przybrały już nową nazwę: Świąteczne spotkanie z teatrem. A tak w tym roku po spektaklu  napisała pani Ewa Cichoń: Tradycyjnie od progu szkoły witała przybyłych  szczególna atmosfera, potęgowana zapachem ogromnej, zielonej choinki, pierników z bakaliami, cynamonowych jabłuszek i brzmieniem sentymentalnych kolęd.   Tego wieczoru budynek szkoły zapełnił się  przybyłymi rodzicami z licznymi pociechami, gośćmi, którzy nie tylko szczelnie wypełnili atrium, ale  koncentrycznie otulili dwie kondygnacje ogromnego holu. Ten rozmach architektoniczny „Dwójki” jest jej wielkim atutem i wspaniałą przestrzenią wszelkich widowisk. Tak było i  w tym roku. Ze szkolnej kuchni zdały się nieśmiało  unosić zapachy przygotowanych świątecznych smakołyków.   Zapewne wystawione spektakle Opowieść wigilijna, Królowa Śniegu, Wyjątkowy renifer św. Mikołaja, Rudolf Czerwonosy czy tegoroczny spektakl Tajemnica wigilijnej nocy w reżyserii pani Karoliny Wodarczyk i Anny Garbaczok na długo pozostaną w pamięci już wielotysięcznej publiczności. W tworzenie spektakli zaangażowana jest cała społeczność szkolna: uczniowie, rodzice, nauczyciele, pracownicy szkoły oraz ludzie dobrej woli. Nie sposób nie wspomnieć tu o Studium Muzyki Rozrywkowej, ciężkiej pracy pana Korneliusza Wiatra i Tomasza Grajcara, których muzyka realizowana do przedstawień teatralnych jest prawdziwym arcydziełem. Relacje z naszych przedstawień niejednokrotnie można było zobaczyć w telewizji Opole, objęte były honorowym patronem teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu oraz rokrocznie objęte są patronatem Burmistrza Olesna (za co serdecznie dziękujemy).          Zgodnie z powiedzeniem „Nie mózg dziecka chodzi do szkoły, lecz ono całe” niezmiernie ważne  miejsce w szkole zajmuje sport. Organizowane klasy sportowe w gimnazjum rozwijają pasje i umiejętności uczniów szczególnie w zakresie piłki nożnej i ręcznej. Zaangażowanie nauczycieli w rozwój młodzieży przynosi bardzo wymierne korzyści. Uczniowie gimnazjum to już   6-krotni mistrzowie województwa w piłce nożnej. Uczniowie szkoły podstawowej 9 razy stawali na najwyższym podium w województwie. W ubiegłym roku szkolnym, reprezentując województwo opolskie, wywalczyli trzecie miejsce w kraju. Sportowe i naukowe sukcesy uczniów doceniane są przez Burmistrza Olesna. Co roku liczna grupa młodzieży z rąk Burmistrza Olesna za osiągnięcia dydaktyczne i sportowe otrzymuje stypendium. Sukcesy naszych uczniów od wielu lat dostrzegane są również w województwie. Liczne tytuły laureatów i finalistów konkursów na szczeblach wojewódzkich i ponadwojewódzkich zostały dostrzeżone również przez marszałka województwa opolskiego. Tytuły Prymusa Opolszczyzny otrzymały: Katharina Hausler – w 2012 roku jako uczennica szkoły  podstawowej, Magdalena Skoczylas, Anna Górska – w 2013 roku, Paulina Świtała, Cathrin Jośko – w roku 2014 oraz Katharina Häusler i Paulina Kassner – w 2015 roku jako uczennice gimnazjum. W ubiegłym roku szkolnym nasi gimnazjaliści Ania Górska i Łukasz Wiatr uczestniczyli w XXI obradach Sejmu Dzieci i Młodzieży. Po wygranym projekcie  pt. „Miejsca młodych – Jakiej przestrzeni publicznej potrzebuje młodzież” weszli w skład 12- osobowej delegacji naszego województwa. To tylko niektóre sukcesy uczniów całego Zespołu. W tak krótkim czasie nie sposób przytoczyć wszystkich osiągnięć. Chcąc podnosić jakość nauczania, realizujemy liczne projekty edukacyjne, uczestniczymy w międzynarodowej wymianie młodzieży ze szkołami w Niemczech, zapraszamy wolontariuszy anglojęzycznych w ramach projektu: Enter Your Future. Nie bez znaczenia jest również już zrealizowany projekt: Opolska szkoła, szkoła ku przyszłości. To dzięki niemu nasza placówka wzbogaciła się o nowy sprzęt multimedialny. Papierowe dzienniki zostały zastąpione dziennikami elektronicznymi, za pomocą których nasi rodzice na bieżąco mogą monitorować  osiągnięcia swoich pociech.  Te wszystkie sukcesy, prowadzenie nauczania w formie innowacji miały niewątpliwie wielki wpływ na wstąpienie naszej placówki  w 2010 roku do Stowarzyszenia Szkół Innowacyjnych Regionu Opolskiego. Stowarzyszenie jest doskonałą platformą wymiany doświadczeń pomiędzy dyrektorami i nauczycielami, wsparciem w działaniach na rzecz podnoszenia jakości nauczania i wychowania oraz poprawy pracy w szkołach regionu opolskiego. Zapewne tych wielu osiągnięć nie byłoby bez doskonale przygotowanej kadry pedagogicznej niezwykle zaangażowanej w  rozwój dydaktyczny, wychowawczy i opiekuńczy dzieci i młodzieży naszej szkoły. Nie byłoby możliwe, gdyby nie rodzice wspomagający nas w realizacji naszych działań. Nie byłoby możliwe bez akceptacji naszego organu prowadzącego zawsze przychylnym okiem patrzącego na nasze niekiedy szalone pomysły. Nie byłoby możliwe bez ludzi dobrej wspierających finansowo naszą placówkę.

I zapewne jubileusz 20-lecia jest doskonałą okazją, aby podziękować wszystkim osobom, firmom, instytucjom za otrzymaną pomoc i serce, aby okazać wdzięczność tym wszystkim, którzy podążając za słowami naszego Wielkiego Polaka Jana Pawła II: Jedynie prawdziwy człowiek zauważy potrzeby innego człowieka, jedynie człowiek wielkiego serca wyciągnie doń pomocną dłoń, podejmują różnorodne działania na rzecz dobra i rozwoju naszej młodzieży.”

Wystąpienia były ilustrowane prezentacją zdjęć, którą przygotowali: dyrektor Jerzy Jeziorowski, Irena Schudy, Anna Mysiakowska, Gabriela Kansik, Joanna Chmielniak, Katarzyna Uniatowska.

Podczas  uroczystości wyświetlono filmy przygotowane przez absolwentów tej szkoły, prezentujące ich dalsze losy i osiągnięcia zawodowe. Opracowaniem materiału filmowego zajęli się Cezary Łuczak i Zbigniew Janicki. Ponieważ oleska  „Dwójka” teatrem stoi, mając  niebywałe osiągnięcia w tej dziedzinie, nie mogło zabraknąć inscenizacji. Wspaniałą  puentą  tego niezwykłego wydarzenia było przedstawienie  przygotowane przez polonistkę dr Ewę Wiechę-Jung o patronce szkoły – św. Jadwidze Śląskiej. Występujący uczniowie dali pokaz inwencji twórczej i talentu podczas występów artystycznych.  Na słowa uznania i podziękowania zasłużyli: Viktora Czech, Daria Grabińska, Jakub Kuźnik, Mateusz Gliński,  Sara Lubojańska, Wojciech Polak, Aleksandra Garus,  Kamil Pietrasz, Martyna Hałupka, Wiktoria Jurczyk i  Wiktoria Świerc. Uroczystość uświetnił porywający profesjonalizmem występ utalentowanych wokalnie absolwentek szkoły: Marceliny Bednarskiej, Patrycji Biskup i Moniki Krzak (Poremba). Nad całością oprawy muzycznej czuwał akompaniujący wokalistkom  nauczyciel muzyki Tomasz Grajcar.  Wysmakowana i stonowana dekoracja autorstwa nauczycielki plastyki Katarzyny Uniatowskiej i Jacka Małeckiego dyskretnie podkreśliła scenę, nie odrywając jednak uwagi uczestników od prowadzonych prezentacji. Obsługą informatyczną zajęła się nauczycielka matematyki Kazimiera Grzemba.

Podczas uroczystości nagrodzono byłego dyrektora szkoły Zbigniewa Męzika i byłego przewodniczącego TSKN Bernharda Smolarka, a także  nauczycieli i pracowników szkoły w podziękowaniu za 20 lat pracy: Małgorzatę Skoczylas, Małgorzatę Pykę, Dorotę Korzekwę, Agnieszkę Izydorczyk, Barbarę Żakowską, Alicję Tyrałę, Karinę Rataj, Małgorzatę Rabiegę, Agnieszkę Bardzorz-Jeziorowską, Ewę Wystrychowską, Annę Damiak, Ireneusza Damiaka,  Janusza Doleczka, Zygmunta Barana. Statuetki 20-lecia otrzymali również  sponsorzy i  instytucje współpracujące ze szkołą: Oleskie Muzeum Regionalne, DROGBUD-LARIX Sp. z o.o.-Krzysztof Buła, HOTEL OLESNO- Gabriela Wiendlocha, Restauracja ALEKSANDRA- Aleksandra Czech, Biuro Podróży KORMORAN- Krzysztof Galus, Jarosław Izydorczyk, Biuro Podróży TEMPO-Michał Podzielny, Okręgowa Spółdzielnia Mleczarska-Wilhelm Beker, Bank Spóldzielczy w Zawadzkiem oddział Olesno-Jan Rataj, NESTRO OLESNO Sp. z o.o.-Radosław Gliński, P.N.V.WOOD Sp. z o.o.-Karolina Bednarska, Usługi Transportowe- Joachim Poremba, PIGŁO-MEBEL-Adam Pigło, KLIMZA- Izabela i Tomasz Klimza, PBBJ s.c. Hurtownia artykułów wielobranżowych-Beniamin Piech, Jan Bonk, FOTOGRAFIKA- Mirosław Dedyk, PERFEKT-Łukasz Bach, Agnieszka i Piotr Antkowiakowie, Jacek Małecki, Tomasz Suski, Jolanta i Piotr Sklorzowie, Gabinet kosmetyczny KLEOPATRA-Jolanta Kubat-Jeziorowska, MODUS SOUND- Łukasz Kędzia.

Wielu zaproszonych gości zabrało głos, przekazało listy gratulacyjne i kwiaty. Padło wiele słów uznania ze strony Burmistrza Olesna, dyrektorów szkół i jednostek organizacyjnych. Burmistrz Olesna ofiarował szkole prezent jubileuszowy w postaci ekranu multimedialnego.   Gratulowano wszystkim Dyrektorom, Nauczycielom, Pracownikom Obsługi, absolwentom, uczniom  i rodzicom 20 lat  wspólnej pracy i wielkiego zaangażowania w sprawy i rozwój tej zasłużonej Szkoły. Życzono wytrwałości i dalszych sukcesów w kształceniu i wychowaniu młodych mieszkańców gminy i powiatu oleskiego,  gdyż to oni za kilkanaście lat będą stanowić o obliczu zarówno naszej małej ojczyzny, jak i  naszego kraju. Dyrekcja, Grono Pedagogiczne i Społeczność Uczniowska ZS Nr 2 w Oleśnie i Oleskie Muzeum Regionalne  dziękują wszystkim nauczycielom, obsłudze, rodzicom i uczniom  za zaangażowanie w przygotowanie tej doniosłej uroczystości.

Są w życiu chwile, które w pamięci zostają
i choć czas przemija One nie mijają……. 

Ewa Cichoń

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[1] Zarząd Fundacji Polsko-Niemieckiej „ Jumbo” 1 grudnia 1992 r. zatwierdził wniosek o udzieleniu pomocy finansowej oleskiej szkole i przekazał na jej budowę 28 miliardów 900 milionów złotych (2/3 kosztów).

[2]  Ministerstwo zobowiązało się przyznać 12 miliardów (ok. 1/3 kosztów).

[3] Dzięki wytrwałości przewodniczącego TSKN B. Smolarka i hojności Fundacji „Jumbo” szkoła otrzymała brakujące 54        miliardy złotych.

[4] Przyznano 9 mld zł na ukończenie budowy szkoły.

[5] Szkołę odwiedzili  z różnych okazji przedstawiciele władz oświatowych, państwowych, kościelnych z kraju i z zagranicy: senator Genowefa Grabowska, senator prof. Dorota Simonides, senator Mieczysław Wyględowski, senator Tomasz Michałowski,  posłowie  ziemi opolskiej Henryk Kroll i  Helmut Paździor, posłanka Aleksandra Jakubowska, przedstawicielka  MEN Grażyna Płoszajska, pani  premierowa Urszula Tomaszewska, przedstawiciele Bawarskiego Ministerstwa Oświaty, Wychowania i Kultury Karl Heinz Freund i Doris Zegelmeyer, Wojewoda Częstochowski Mirosław Kula, Kurator Częstochowski Krzysztof Tabaka, Kurator Częstochowski  Karol Świerczyński, Kurator Opolski Sławomir Kłosowski,  biskup opolski Jan Kopiec, prof. dr hab. Teresa Smolińska, prof. dr hab. Bogdan Cimała, dr Edmund Nowak, przedstawiciele Fundacji „Jumbo”, Wiceburmistrz miasta partnerskiego Arnsberg Eryka Hahnwald, honorowi obywatele miasta Olesna Wolfgang Weidel i Gerhard Kuss oraz wielu innych.  Do szkoły przyjeżdżały grupy z Niemiec, m.in. z Drezna, z Düsseldorfu, Poczdamu, z Bawarii, goście z dwujęzycznej szkoły na Węgrzech z Bόly i Pecs, grupy z Ukrainy, Rosji, Danii, studentki-praktykantki z Niemiec.