W dwudziestolecie szkoły odwiedzili grób swojej patronki

Nauczyciele Zespołu Szkół Nr 2 im. księżnej Jadwigi Śląskiej w Oleśnie w dniu 10 października 2015 r. odwiedzili leżące na Europejskim Szlaku Cysterskim sanktuarium św. Jadwigi w Trzebnicy, które jest Pomnikiem Historii, mauzoleum Piastów śląskich i zabytkiem najwyższej klasy zerowej. Największym skarbem tego miejsca jest grób świętej Jadwigi, której doczesne szczątki pochowano w 1243 r. w ufundowanym przez jej małżonka w 1202 r. przyklasztornym kościele. Po rychłej kanonizacji Jadwigi w 1267 r., w trzebnickim kościele zbudowano kaplicę przeznaczoną na mauzoleum wyniesionej na ołtarze, gdzie po raz pierwszy w Polsce wprowadzono w pełni gotyckie zasady kształtowania przestrzeni. Nagrobek świętej na przestrzeni stuleci ulegał transformacjom. Cysterki trzebnickie zainicjowały nowe prace artystyczne w kościele po rozciągnięciu kultu św. Jadwigi na cały Kościół katolicki w 1680 r., o co prosił papieża Innocentego XI król polski Jan III Sobieski wraz z Habsburgami. W latach 1679/80 wystawiono nowy sarkofag świętej wykuty w czarnym marmurze dębnickim, którego detale wykonano z różowego marmuru paczółtowickiego. Grobowiec powstał w krakowsko-dębnickim warsztacie Marcina Bielawskiego. Rzeźby cokołu i balustrady wykonał Franciszek Zeller. Drewniane zwieńczenie baldachimu z lubiąskiego warsztatu Macieja Steinla ozdabia figura św. Michała Archanioła oraz herby św. Jadwigi i Krystyny Katarzyny Pawłowskiej- opatki, która ufundowała nagrobek. Alabastrową figurę św. Jadwigi wykonał ok. 1750 r. Franciszek Józef Mangoldt. Na balustradzie grobowca ustawiono cztery figury przedstawiające czczonych przez benedyktynów i cystersów świętych: Benedykta, Bernarda z Clairvaux, Scholastykę i Humbelinę. Rzeźby w cokole grobowca nawiązują do idei zjednoczenia Królestwa Polskiego pod berłem śląskich Piastów. W balustradzie od strony wschodniej znajduje się epitafium z popiersiem księżnej Karoliny, ostatniej Piastówny legnicko-brzeskiej, która zmarła w 1707 r.
Bazylika św. Jadwigi i Apostoła Bartłomieja jest monumentalną trójnawową świątynią prezentującą trzy style architektoniczne. Najstarsze relikty pierwotnego kościoła w stylu romańskim stanowi krypta św. Bartłomieja z lapidarium oraz cztery portale z zachowanymi płaskorzeźbami w tympanonach: koronacji NMP, króla Dawida grającego na kitarze, Ukrzyżowania i Chrystusa w chwale. Bryła kościoła, sklepienia i niektóre rzeźby są gotyckie, zaś wyposażenie świątyni jest barokowe i rokokowe. Kościół przechodził dwie fazy barokizacji w latach 1680-1685 i 1730-1760. Dwadzieścia jeden ołtarzy, setki rzeźb, dwie ambony i kilkadziesiąt obrazów tworzyli wybitni artyści epoki. Ołtarz główny, rzeźby św. Jadwigi z nagrobka, św. Jadwigi i św. Elżbiety węgierskiej w prezbiterium oraz ambonę w bazylice wykonał artysta z Bawarii Franciszek Józef Mangoldt. Najcenniejsze obrazy namalował Michał Willmann zwany „śląskim Rembrandtem” oraz Filip Krystian van Bentum- holenderski malarz. Na pozór z zewnątrz skromna bazylika kryje w swym wnętrzu skarby niewyobrażalne. Podczas zwiedzania kościoła wzrok napotykał ogrom złoceń, przepych zdobień, imponujących rozmiarów ołtarze, ekspresję rzeźb, doznając prawdziwego olśnienia baroku.
Patronka ZS Nr 2 od wieków była czczona jako patronka kobiet, małżeństw, Polski, Śląska, dzieł miłosierdzia, pokoju i pojednania polsko-niemieckiego. Jest także patronką pontyfikatu pierwszego papieża Polaka- św. Jana Pawła II, który w dzień jej wspomnienia 16 października 1978 r. został wybrany na Stolicę Piotrową. W lipcu 2015 r. nauczyciele i pracownicy obsługi oleskiej „Dwójki” odwiedzili grób św. Jana Pawła II w bazylice św. Piotra w Rzymie. Toteż wycieczki te można określić mianem wycieczek śladami patronki szkoły. Stały się one szczególną okazją do rozwoju, wzbogacenia wiadomości, kształtowania wrażliwości estetycznych i pamięci dla przyszłości.

Ewa Cichoń